Zoals iedere wedstrijd zoek ik altijd een
“haas”, iemand die ik als een stiekeme stalker het gehele parcours achtervolg. Mijn haas om op te jagen had ik al gevonden, ik hoorde een dame zeggen dat ze rond de 50 minuten wilden finishen, (dat wil ik ook!) dus die moest ik in de gaten houden, gelukkig had ze naast een roze shirt ook een roze strook in haar haar, dus ik vond een roze herkenningspunt in al dat roze. Helaas moest ik tot 2x toe mijn race staken omdat mijn veter los was (Uh Jeske, wat zeiden ze over voorbereiding?!). Gelukkig wist ik dit snel in te halen met een klein sprintje en kon ik ook weer bij Meike aanhaken, die in de buurt van mijn ‘haas’ liep.
Warm was het, en zwaar, bij de 8 kilometer kleurde mijn rode hoofd bijna groen van jaloezie toen ik mensen in het gras zag liggen op hun slippertjes… WIL IK OOK! Misschien had ik toch wat beter moeten eten (hongerrrr) en wat meer moeten drinken, oh ja, wat meer slaap deze week was ook geen overbodige luxe geweest. Excuses Jeske, excuses daar heb je op dit moment niks aan; “RUN JESKE RUN” sprak ik mezelf streng toe. Nog maar 2 kilometer en dan kun jij ook je hardloopschoenen inruilen voor je flipflops. Ondertussen zocht ik afleiding in mijn omgeving en verbaasde ik me over hoeveel tinten roze er wel niet bestaan, spotte ik nog wat mooie mannen langs de lijn, glimlachte ik naar de zanger en de man met de contrabas die de vrolijkste noten over het parcours lieten deinen.
Jaaa nu waren de laatste meters fantastisch! Er was heerlijk veel publiek, ik kon lekker high fiven met allerlei kiddo’s die onder de rood-witte linten waren doorgekropen om de loopsters een hart onder de riem te steken. Om me heen hoorde ik loopsters elkaar bemoedigende woorden toespreken:
”nog even, je bent er bijna, echt waar, je bent al zo ver, let op je passen en ademhaling, een topprestatie is het”. Ik zag de meiden stralen voor het fotomoment. Ik zag dames nog een laatste sprintje uit hun tenen halen voor de finish en ik genoot, ik vergat de stukjes dat ik er door heen zat, ik genoot van de ambiance en ik was trots! Trots op alle loopsters en natuurlijk ook op mezelf, ondanks dat het voor mijn gevoel niet zo lekker liep, heb ik er toch een tijd van 52.35 uit weten te halen en dat is niet slecht!