Mijn tweede en laatste blog voor de Ladiesrun op www.rotterdamfestivals.nl!
Ladiesrun 2014 - Pretty women walking down the street
maandag 02 juni 2014
Het is zondagochtend 1 juni, 9 uur: fluitende vogels & “Goodmorning, goodmorning love, it’s my favourite… ”
“Hmmm wat?”
Oh, wacht, natuurlijk, het is John Legend die me zoals iedere morgen wakker zingt met zijn zoetgevooisde stem. Uhm 9 uur, halloooo, hoi, hé, het is zondag, waarom een wekker?! How could I forget? De Ladiesrun staat voor vandaag op de agenda. Gelukkig heerlijk geslapen, maar dat kon ook niet uitblijven na de overweldigende barbecue van zaterdagavond en de enerverende Randstadrail-trip terug naar Rotterdam. Zoals een Oudhollands gezegde luid: een goed begin is het halve werk. Nachtrust, check. Op naar een gezond en energiek ontbijt.
Zaterdag sloeg ik al wat yoghurt en fruit in om de dag vandaag goed door te komen. In combinatie met pannenkoeken lijkt me dat een heerlijk ontbijt voor een Ladiesrun (en volgens veel hardlopers een ideale bodem vanwege de hoeveelheid koolhydraten)! Ik ga vandaag voor Banana Pancakes met wat yoghurt, aardbeien en blueberries, supersnel, gezond & ook nog eens een heel erg lekker. Verder drink ik natuurlijk een kop thee en brouw ik ook nog snel een healthy smoothie in elkaar. Voor de rest van de dag gooi ik nog wat eierkoeken en bananen in mijn tas. Ochtendvoorbereiding nummer 1.
Bij voorbereiding kan natuurlijk ook de kledingkeuze niet uitblijven. Het plan was om gewoon in mijn roze top van vorig jaar te gaan lopen, stick to the plan zou je zeggen, het is gewoon een prima shirt en bovendien nog knallend roze ook. Ja, dat zei ik donderdag nog tegen mezelf toen ik de stad doorliep, ik heb een shirt, waarom weer wat nieuws?! Tsja, ik weet het ook niet, maar zaterdag kon ik toch de drang niet onderdrukken om die gave hardlooptop te kopen die ik eerder deze week al spotte, mijn vakantiegeld klopte in mijn broekzak en tussen al die mooie dames moet je er toch een beetje goed uit zien!
Op naar Ahoy, want hoewel ik zelf pas om kwart over 2 startte, had ik al wel om kwart voor 12 afgesproken. Lopen doe je natuurlijk niet alleen en zeker niet bij de Ladiesrun. Een aantal vriendinnetjes lopen de 7,5 kilometer, dus die zullen we over de finish schreeuwen. We spreken af bij Zuidplein en verrassend genoeg heb ik ze binnen een paar minuten al gevonden. De roze menigte is minder massaal dan vorig jaar. Toen was het vreemd om iemand in een niet-roze outfit in het RET voertuig te spotten, maar dit jaar lijkt het aantal loopsters wat meer verspreid. Om half 1 startte onder luid gejoel de 7,5 kilometer en wij zochten een goed plekje net voor de finish om Laura, Marian en Aniek de laatste meters toe te juichen.
“Hmmm wat?”
Oh, wacht, natuurlijk, het is John Legend die me zoals iedere morgen wakker zingt met zijn zoetgevooisde stem. Uhm 9 uur, halloooo, hoi, hé, het is zondag, waarom een wekker?! How could I forget? De Ladiesrun staat voor vandaag op de agenda. Gelukkig heerlijk geslapen, maar dat kon ook niet uitblijven na de overweldigende barbecue van zaterdagavond en de enerverende Randstadrail-trip terug naar Rotterdam. Zoals een Oudhollands gezegde luid: een goed begin is het halve werk. Nachtrust, check. Op naar een gezond en energiek ontbijt.
Zaterdag sloeg ik al wat yoghurt en fruit in om de dag vandaag goed door te komen. In combinatie met pannenkoeken lijkt me dat een heerlijk ontbijt voor een Ladiesrun (en volgens veel hardlopers een ideale bodem vanwege de hoeveelheid koolhydraten)! Ik ga vandaag voor Banana Pancakes met wat yoghurt, aardbeien en blueberries, supersnel, gezond & ook nog eens een heel erg lekker. Verder drink ik natuurlijk een kop thee en brouw ik ook nog snel een healthy smoothie in elkaar. Voor de rest van de dag gooi ik nog wat eierkoeken en bananen in mijn tas. Ochtendvoorbereiding nummer 1.
Bij voorbereiding kan natuurlijk ook de kledingkeuze niet uitblijven. Het plan was om gewoon in mijn roze top van vorig jaar te gaan lopen, stick to the plan zou je zeggen, het is gewoon een prima shirt en bovendien nog knallend roze ook. Ja, dat zei ik donderdag nog tegen mezelf toen ik de stad doorliep, ik heb een shirt, waarom weer wat nieuws?! Tsja, ik weet het ook niet, maar zaterdag kon ik toch de drang niet onderdrukken om die gave hardlooptop te kopen die ik eerder deze week al spotte, mijn vakantiegeld klopte in mijn broekzak en tussen al die mooie dames moet je er toch een beetje goed uit zien!
Op naar Ahoy, want hoewel ik zelf pas om kwart over 2 startte, had ik al wel om kwart voor 12 afgesproken. Lopen doe je natuurlijk niet alleen en zeker niet bij de Ladiesrun. Een aantal vriendinnetjes lopen de 7,5 kilometer, dus die zullen we over de finish schreeuwen. We spreken af bij Zuidplein en verrassend genoeg heb ik ze binnen een paar minuten al gevonden. De roze menigte is minder massaal dan vorig jaar. Toen was het vreemd om iemand in een niet-roze outfit in het RET voertuig te spotten, maar dit jaar lijkt het aantal loopsters wat meer verspreid. Om half 1 startte onder luid gejoel de 7,5 kilometer en wij zochten een goed plekje net voor de finish om Laura, Marian en Aniek de laatste meters toe te juichen.
We hadden ons uitstekend gepositioneerd in de bocht zodat we ze vanaf ongeveer 200 meter voor de finish al aan konden zien komen. De eerste dame kwam zo fit als een hoentje binnen in 30.37! Een tijd waarvan ik alleen maar kan dromen. Ze had een enorm gat geslagen met de rest van de kopgroep. Na een minuut of 10 werd het drukker op het parcours en het was dan ook erg lastig Marian, Aniek en Laura te spotten in de roze waas, maar gelukkig hadden ze nog fut om naar ons te zwaaien en kon ik ze net op tijd op de foto vastleggen!
Snel naar ons meetingpoint om te highfiven met de uitgeputte dames en om natuurlijk mijn twee trouwste supporters te meeten; mam & dad! Door een opstopping in Ahoy was onze tijdsplanning niet helemaal lekker uitgepakt, om 2 uur stonden we nog in de rij bij de dixies heen en weer te hupsen van het ene been op het andere. Ranzig, ja we zijn immers de allerlaatste… maarja dat zenuwenplasje moet er toch uit! 5 minuten voor tijd was de rij opgelost en trokken Meike en ik na een snelle succesknuffel van de supporters, een sprintje naar de start, waar we ons toch nog redelijk vooraan in startvak B wisten te proppen. Helaas niet echt warmgelopen, maar ach op zich is het warm zat, spierpijn hebben we morgen toch wel!
Let’s start!
Natuurlijk was het weer dringen voor de start en ontzettend druk op de eerste kilometers, de Jan Mulder in me kwam naar boven en voor ik het wist had ik een top-10 ergernissen op een rijtje staan. “Ja hoor, ik kan weer geen tempo maken. Gadver, die BBQ-lucht is niet echt prettig voor mijn longen. Waarom roken die mensen langs het parcours, het is een sportief evenement. Loop nou door. Hoe kun je nu al naar zweet ruiken… en ga zo maar door”. Gelukkig wist ik hem snel de kop in te drukken en kon ik genieten van het lopen en het groene en waterrijke Zuiderpark.
Zoals iedere wedstrijd zoek ik altijd een “haas”, iemand die ik als een stiekeme stalker het gehele parcours achtervolg. Mijn haas om op te jagen had ik al gevonden, ik hoorde een dame zeggen dat ze rond de 50 minuten wilden finishen, (dat wil ik ook!) dus die moest ik in de gaten houden, gelukkig had ze naast een roze shirt ook een roze strook in haar haar, dus ik vond een roze herkenningspunt in al dat roze. Helaas moest ik tot 2x toe mijn race staken omdat mijn veter los was (Uh Jeske, wat zeiden ze over voorbereiding?!). Gelukkig wist ik dit snel in te halen met een klein sprintje en kon ik ook weer bij Meike aanhaken, die in de buurt van mijn ‘haas’ liep.
Warm was het, en zwaar, bij de 8 kilometer kleurde mijn rode hoofd bijna groen van jaloezie toen ik mensen in het gras zag liggen op hun slippertjes… WIL IK OOK! Misschien had ik toch wat beter moeten eten (hongerrrr) en wat meer moeten drinken, oh ja, wat meer slaap deze week was ook geen overbodige luxe geweest. Excuses Jeske, excuses daar heb je op dit moment niks aan; “RUN JESKE RUN” sprak ik mezelf streng toe. Nog maar 2 kilometer en dan kun jij ook je hardloopschoenen inruilen voor je flipflops. Ondertussen zocht ik afleiding in mijn omgeving en verbaasde ik me over hoeveel tinten roze er wel niet bestaan, spotte ik nog wat mooie mannen langs de lijn, glimlachte ik naar de zanger en de man met de contrabas die de vrolijkste noten over het parcours lieten deinen.
Jaaa nu waren de laatste meters fantastisch! Er was heerlijk veel publiek, ik kon lekker high fiven met allerlei kiddo’s die onder de rood-witte linten waren doorgekropen om de loopsters een hart onder de riem te steken. Om me heen hoorde ik loopsters elkaar bemoedigende woorden toespreken: ”nog even, je bent er bijna, echt waar, je bent al zo ver, let op je passen en ademhaling, een topprestatie is het”. Ik zag de meiden stralen voor het fotomoment. Ik zag dames nog een laatste sprintje uit hun tenen halen voor de finish en ik genoot, ik vergat de stukjes dat ik er door heen zat, ik genoot van de ambiance en ik was trots! Trots op alle loopsters en natuurlijk ook op mezelf, ondanks dat het voor mijn gevoel niet zo lekker liep, heb ik er toch een tijd van 52.35 uit weten te halen en dat is niet slecht!
Meike had me ergens uit het oog verloren maar zat me op de hielen en kwam niet veel later over de finish. Vol trots liepen we stralend met onze Ladiesrun-medaille Ahoy uit waar het fotomomentje met Aniek en Laura natuurlijk niet uit kon blijven. Daarna: time to chill! Genieten met broodjes knak en een welverdiend wijntje op het balkon!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten