Good sports: Ladiesrun Rotterdam

Door een teamgenootje die op het moment in Zuid-Amerika werd ik gewezen op de columnwedstrijd op Faceook van de organisatie van de Ladiesrun zelf. "Of ik dat niet eens moest proberen". Jawel, zeker, leuk, I like, rennen en schrijven en dan nog een bos bloemen kunnen winnen ook! Dat kan er nog wel bij naast mijn columns voor Rotterdam Festivals die er straks weer aan komen :).

Net terug uit Rome en wat zag mijn oog... Jawel mijn column is geplaatst, ik heb gewonnen! Good news.

Check hier mijn column:

De Ladiesrun, de Huishoudbeurs op hardloopschoenen? Of toch een tikkeltje anders?!

Vorig jaar liep ik haar voor het eerst, de Ladiesrun. Samen met een paar vriendinnetjes rende ik de 10 kilometer bij de roze run op Zuid. Eerlijk is eerlijk, vooraf had ik niet echt een hoge pet op van het event. In mijn beleving was het heel mutserig, de huishoudbeurs meets de Libelle Zomerweek, maar dan wel op hardloopschoenen. Een loop waarbij a-sportieve types ook eens een kans hadden wat uit te lopen, en daarna trots aan hun vriendinnen hun medaille konden showen, dat ze de helft van de tijd hadden gewandeld, dat vertelden ze er niet bij. Ik zag het al helemaal voor me, zo’n suffe warming up, stands vol met allerlei onzin die vrouwen het leven makkelijker maken en vrouwen die hun sporttassen volladen met gratis gadgets, hysterisch! God, en dan ook allemaal nog in het roze, hoe truttig wil je het hebben?!

Na het evenement moest ik mijn mening volledig bijstellen, dit evenement was allesbehalve mutserig! Het was behoorlijk sportief en professioneel. Natuurlijk had ik gewoon mijn roze hardloopshirt uit de kast gehaald, dat hoort er dan toch wel bij. Tsja, en die warming up vond ik inderdaad helemaal niks, alleen heeft dat niets te maken met de professionele en stoere instructrices, maar is dat mijn eigen ‘probleem’. Ik haat dingen die ik niet kan, echt ik sta het met een lang gezicht te proberen, ik houd er gewoon niet van. Als de instructrice roept linkerknie omhoog, dan springt spontaan mijn rechterknie de lucht in. Ook gevoel voor ritme heb ik niet, terwijl iedereen vrolijk staat te hupsen op de maat, ga ik als een ongeleid projectiel te keer. Kortom, ik sta gewoon voor joker, of althans dat gevoel heb ik.

Ik neem mijn woorden dus terug, en wat boeit het als je eigenlijk niet getraind bent, wat boeit het dat je stukken moet wandelen, je loopt tenminste, je beweegt, je doet het gewoon, verlegt jouw grenzen! Dat is het fijne van zo’n laagdrempelig evenement, het brengt mensen (in dit geval dames) in beweging en dan is het nog eens voor een goed doel ook. Wat wil je nog meer? Dit jaar doe ik gewoon weer mee! Mijn roze shirt ligt al klaar, ik ben getraind en ook dit jaar heb ik weer vriendinnetjes opgetrommeld die samen met mij aan de start verschijnen. Ik heb er zin in, nog maar een paar nachtjes slapen en dan mogen we weer.

Meer lezen over de ladiesrun en op de hoogte blijven van alle facts, check de Facebook-pagina.