Good sports: Only a few days left: ABN AMRO Marathon Rotterdam

Joeehoeeee blog nr. 2 staat op www.rotterdamfestivals.nl

Nog maar een paar dagen en dan is het zover. De ABN AMRO Marathon Rotterdam gaat van start. De stad is er klaar voor: het evenement wordt groots aangekondigd, de vlaggen staan er strak bij, de gemeente wijst weggebruikers erop dat bepaalde wegen zijn afgesloten en de RET adviseert haar reizigers welke route men kan nemen. Ondernemers doen mee aan de Citymarathon en hebben speciale menu’s of aanbiedingen voor alle marathongasten. De reclames van hardloopmerken prijken op prominente plekken in de stad. Rotterdam is ready to go!

Nog maar een paar nachtjes slapen en dan staan we met de hele bende hardlopers rondom Hofplein, zingt Lee de lopers toe door zijn gouden microfoon, ‘You’ll never walk alone’. Hardlopers vol zenuwen. Een vooruitblik op mijn gedachten: “Is het warm genoeg voor alleen een shirt? Jasje aan, jasje uit? Laatste zenuwplasje, ohnee pfff rij voor de dixie, had ik kunnen weten. Haaaa, wat heeft die nu aan? Hardlopen in een carnavalspak of een morphsuit? Mij niet gezien! Jeetje die is oud, oké als hij het uitloopt, dan kan ik het zeker”. Ja, je moet je tijd wat doden. “Kwart voor 11, we zouden starten toch, hop hop hop hobbelen, can’t wait. Ik wil lopen en wel nu, adrenaline, dringend voor de start, ik kan niet wachten.”

Voorbereiding

Oké, dat is kijken in de toekomst. Waar sta ik nu? Hoe is het met mijn voorbereiding? Mijn zelf opgelegde trainingsschema: “friday running day” houd ik prima vol. Vrijdag vond ik in mijn drukke schema een gaatje en liep een heerlijk rondje bruggen, lekker temperatuurtje, genoeg andere hardlopers om me aan op te trekken. Een en al genieten, ik liep soepel, mijn nieuwe hardloopschoenen zitten als gegoten, pantoffeltjes, werkelijk waar. Niks kan mij er van weerhouden om volgende week een fantastische 10 kilometer te gaan lopen bij de ABN AMRO Marathon Rotterdam.

Bad Luck

Althans dat dacht ik… blijkbaar wachtte het ongeluk om de hoek. Het lag stiekem op de loer, wachtend tot het toe kon slaan. Afgelopen zondag stond er op het hockeyveld een pittige wedstrijd op het programma voor mij en mijn teamgenoten van Leonidas D17. Het werd een zware pot, dat hadden we wel verwacht. Dat ik na 10 minuten al mijn enkel verzwikte, dát had ik even niet ingecalculeerd. Daar lag ik, uitgestrekt op het kunstgras. Pijnscheuten schoten door mijn enkel, angst door mijn hoofd, de teleurstelling overheerst, wat als ik nu zondag niet kan lopen? Damn, wat zou ik daar van balen!

Gelukkig lijkt het enigszins mee te vallen, met een verstevigende enkelbandage heb ik de wedstrijd nog uit kunnen spelen en mijn enkel begint weer te slinken en enigszins normale vormen aan te nemen. Voor degenen die mij een beetje kennen: ik ga natuurlijk niet bij de pakken neer zitten, daar ben ik niet voor gemaakt, ik geef niet op, positief in hart en nieren, problemen zijn er om op te lossen. Zo ook deze! Oefeningen doen, voor zo ver het nog kan, om mijn enkels te versterken en paar dagen looprust. Zodat ik zondag gewoon kan vlammen en als een jekko over de finishlijn kan stormen en dan daarna komt die rust wel.

Uitkijken

Uitkijken dus, uitkijken voor nog meer blessureleed, maar vooral ook uitkijken naar. Uitkijken naar de ABN AMRO Marathon Rotterdam. Het hele evenement is genieten, ik heb er vorig jaar al van mogen snoepen, genieten van de start tot aan de finish, alle mensen langs het parcours. Uitkijken naar mijn ouders, die me opwachten bij de finish, die me aanmoedigen en die de mooiste plaatjes gaan schieten. Uitkijken naar mijn dispuutgenoten die gaan zorgen dat de vochtbalans van alle lopers op orde blijft en mij wat bemoedigende woorden toe gaan schreeuwen. Uitkijken naar het uitzicht over de Plas, uitkijken naar de Coolsingel, uitkijken naar de verscheidenheid van de wijken waar we door heen mogen rennen.

Waar ik het meest naar uitkijk? De finish natuurlijk! De finish is het einde! Letterlijk en figuurlijk: je race zit er op, je hebt hem uitgelopen, je mag trots zijn op jezelf zijn en wie weet heb je ook nog wel een lekkere tijd neer gezet, leuke bijkomstigheid. Daarnaast is lopen over de Coolsingel een ware beleving, wow, de energie van het publiek, de kracht van de omgeving, waanzinnig gaaf en werkelijk het einde!

Met sportieve groeten,

Jeske